Znów dół?

Dla uciekającej najgorsze są doły. Niby już było dobrze, niby wszystko już wiedziałaś, niby sobie przetłumaczyłaś, niby cieszyłaś się tą nową sobą. Niby tak szybko uciekasz, a tu BACH! Leżysz. Wyć się chce, użalać nad sobą, smutek, tęskność, obezwładniająca niemoc. A już myślałaś, że jesteś zdrowa, że poprzedni dół to był ten ostatni. I czujesz takie rozczarowanie, że jednak radość była przedwczesna, że jednak nie tak to szybko to zdrowienie idzie jakbyś chciała. Przecież tak się starasz, czytasz te książki, robisz mnóstwo notatek, kupiłaś fajny stanik, wyglądasz naprawdę super. Więc dlaczego? Dlaczego gdy przychodzi weekend znów tak źle się czujesz?

Kochana, nie pytaj dlaczego. Tak jest i już. Co z tego, że się dowiesz dlaczego, to nie sprawi, że doły przestana się zjawiać. Na pewno jest na to jakieś psychologiczne uzasadnienie. Ja nie jestem psychologiem i nie będę udawać, że wiem dlaczego tak się dzieje. Ja wiem, że tak jest i wiem, że to mija. Faza Powracających Dołów mija. Kiedy? Też Ci tego nie powiem. U jednej szybciej, u drugiej dłużej. Zależy to od wielu czynników. Między innymi od tego jaką masz konstrukcję psychiczną, jak mocno byłaś uzależniona, jak wielką traumę przeżyłaś. Dopóki są doły, to znaczy, że wciąż jesteś w żałobie, a wiadomo, że ludzie różnie przeżywają żałobę, jedni otrząsają się szybciej inni potrzebują więcej czasu.

Co robić by jakoś łatwiej ten dół znieść?
Z mojego doświadczenia wynika, że najgorzej znosi się doły w samotności i bez zajęcia. Na dół trzeba być przygotowaną, by nie dać dołowi dostępu do siebie, nie dać mu wolnego czasu.
A więc różnego rodzaju wyjścia z koleżankami, imprezki,  pogaduchy przy lampce wina. Tu uwaga - niebezpieczeństwo - nie pijemy za dużo alkoholu, bo gdy się upijemy to prawie na pewno na smutno i to dopiero będzie DÓŁ. Troszkę możemy, ale jeśli obawiamy się, że możemy stracić kontrolę, to lepiej wcale nie pijmy.
Kolejny sposób to wycieczki, spacery, ruch na powietrzu. Najlepiej w towarzystwie. Zmęczyć się, biegać, jeździć na rowerze itp. co lubisz lub chcesz spróbować.
Jeśli nie możesz wyjść gdzieś w realu to pogaduszki przez internet. Nie smęcić, nie biadolić, nie wspominać, nie pomstować (dotyczy rozmów w realu też). Starać się tryskać humorem. Jeśli nie możesz powstrzymać się od powracania do wiadomego tematu, to najlepiej obśmiać. Obśmiać jego, siebie, sytuację. Śmiać się z tego. Że to wcale nie śmieszne? Może i nie śmieszne, ale obśmiać można, zapewniam, że można :) Może nie w Fazie Zombie, ale zakładam, że ta faza już za Tobą, więc śmiej się.
Jeśli nie uda Ci się zorganizować towarzystwa, zorganizuj się sama. Przecież na basen możesz pojechać sama. I zmęczyć się pływaniem do utraty sił. Gdy wrócisz do domu taka zmęczona, wypijesz meliskę i zaśniesz jak niemowlę. Albo i bez meliski.
No i  masz swoja listę przyjemności. Wybierz coś i popraw sobie humor. Właśnie po to tę listę sporządziłaś. Nie żeby ją mieć, tylko żeby z niej korzystać. Korzystaj.