OD ZOMBIE DO KOBIETY DIAMENTOWEJ

Autor: Vena

Nie jesteś jedyna, która to czuje, która tak postępuje. To typowy proces. Tak się to dzieje.

Wyjdziesz z Fazy Zombie, z Fazy Wycia i z Fazy Powracających Dołów, jeśli wejdziesz w Fazę Uciekania Do Przodu. A celem jest Faza Kobiety Diamentowej.

I.                     FAZA ZOMBIE

Faza Zombie jest to pierwsza, najbardziej ostra faza występująca zaraz po uświadomieniu sobie, że Twój związek legł w gruzach.

Porzucił Cię. Zdradził Cię. Odszedł z młodszą/ starszą/ ładniejszą/ brzydszą/ mądrzejszą/ głupszą – niepotrzebne skreślić. Ty zerwałaś, bo już nie mogłaś wytrzymać w toksycznej relacji. Nie istotne w jaki sposób to się stało. Związek leży w gruzach, a Ty cierpisz.

Nie jesz, wymiotujesz, chudniesz w oczach, 5-10-15-20 kg, czasami nawet więcej.

W głowie huczy, klatkę piersiową obejmuje stalowa obejma, serce wali jak oszalałe, ciągle słyszysz jego przyspieszone dudnienie.

Nie śpisz, tłuczesz się w łóżku do rana, jeśli zasypiasz to na chwilę, budzisz się oblana potem i znów nie możesz zasnąć.

Nie możesz skoncentrować się na niczym, Twoje myśli krążą tylko wokół niego i tego co się stało, mało nie rozwali Ci głowy. Bez przerwy do niego przemawiasz. Mówisz, przekonujesz, wymyślasz mu, bluzgasz, wyznajesz miłość i tęsknotę.

Płaczesz, wyjesz, skowyczysz. Musisz wychodzić w pracy do ubikacji, by płakać. Płaczesz jadąc samochodem, idąc ulicą, biorąc prysznic, patrząc na jego rzeczy lub Wasze pamiątki.

Nie pracujesz, a nawet jak pracujesz to nie pamiętasz co zrobiłaś, zdarza Ci się robić coś dwa razy lub zawalić i nie zrobić wcale.

Najchętniej leżałabyś w łóżku całymi dniami.

Dużo palisz. Masz ochotę się upić, czasami Ci się to zdarza.

Jesteś apatyczna lub rozdrażniona.

Masz obsesyjne zachowania. Próbujesz nawiązać kontakt, śledzisz go na komunikatorach, czytasz listy, oglądasz fotografie.

Bywa, że masz myśli, a nawet próby samobójcze.

Najważniejsze w tej fazie to jest PRZEŻYĆ.

II.                   FAZA WYCIA

Nadal wciąż chce Ci się płakać. Wiecznie zastanawiasz się DLACZEGO to się stało,  DLACZEGO przytrafiło się właśnie Tobie, DLACZEGO on to zrobił, DLACZEGO to powiedział, JAK on mógł. JAK ON MÓGŁ!

Użalasz się nad sobą, OJ JA BIEDNA NIESZCZĘŚLIWA buuu….,  wszyscy w koło kogoś mają tylko ja nie buuu….,  nie zależy mu na mnie buuuu…..,  nic mi się nie udaje buuu…,  jestem do niczego buuu…, nigdy się nie podniosę, nie mam siły buuu..., nikt mnie nie kocha, nikt mnie nie lubi buuu… buuu… buuu…

III.                  FAZA POWRACAJĄCYCH DOŁÓW

Coraz częściej pojawiają się coraz dłuższe okresy normalnego funkcjonowania. Już wydaje Ci się, że przebrnęłaś najgorszy okres i od teraz będzie już dobrze, gdy znów wpadasz w dół i zaczynasz wyć. Masz zły nastrój, jesteś płaczliwa, masz ochotę się napić, nic Ci się nie chce. W takich dołach dochodzi do kolejnych prób kontaktu, do nawrotów obsesyjnych zachowań. Po kilku dniach czy kilkunastu godzinach takiego nastroju znów zaczynasz czuć się lepiej, odczuwasz przypływ energii i wydaje Ci się że możesz przenosić góry.

Za jakiś czas znów dopada Cię dół i historia się powtarza. Takie huśtawki trwają przez jakiś czas. Ta cykliczność jest znamienna. Doły są coraz rzadsze, coraz płytsze i coraz krótsze.

IV.               FAZA UCIEKANIA DO PRZODU

Ta faza może się zacząć w każdym momencie, im prędzej, tym lepiej. Jest to moment, w którym uświadamiasz sobie, że musisz ratować siebie i zaczynasz szukać tego ratunku. Szukasz w Internecie, idziesz do psychologa, do grupy wsparcia, rozmawiasz, zastanawiasz się, myślisz, myślisz, myślisz. Pochłaniasz niesamowitą ilość literatury, nigdy w życiu tyle nie czytałaś. Robisz notatki, piszesz. Wciąż szukasz i znajdujesz. Przychodzą do Ciebie książki, ludzie, spotykasz podobne do Ciebie kobiety, również poszukujące jak Ty. Trafiasz na różne fora. Trafisz na blogi takie jak UCIEKAM DO PRZODU.

Stajesz się najważniejszą osobą w Twoim życiu. Zaczynasz się sobą opiekować, robić sobie przyjemności. Szukać nowych aktywności, nowych hobby. Sprawdzasz się w różnych dziedzinach, próbujesz nowych smaków, zapachów. Zmieniasz swój image. Kupujesz czerwone szpilki i drogie staniki.

Budujesz siebie na nowo. Czujesz jak się odradzasz. Cieszysz się tym. Przyglądasz się sobie nowej coraz bardziej sobie się podobasz, zaczynasz czuć się szczęśliwa i zadowolona.

Zmieniają się Twoje priorytety. Zmieniają się przyjaźnie, jedni ludzie odchodzą inni przychodzą.

Uczysz się asertywności. Twoje relacje z innymi są coraz lepsze.

Zaczynasz czuć wewnętrzny spokój i równowagę.

Rozglądasz się po świecie i widzisz jego piękno. Chce Ci się żyć, poznawać, uczyć nowych rzeczy. Chłoniesz całą sobą.

V.                 FAZA KOBIETY DIAMENTOWEJ

Do niej dążymy. Równowaga i rozwój.

Faza, gdy wszystko udaje się już poukładać, w głowie, w formalnościach, w relacjach.

Żyjesz swoim życiem, rozwiązujesz codzienne problemy.

Umiesz wyłapywać niepokojące sygnały.

Ufasz swojej intuicji.

Masz plany i je realizujesz.

Możesz związać się z nowym partnerem. Ale nie musisz.

Jesteś w zgodzie ze sobą.
Wciąż się rozwijasz.

Czujesz się spełniona i szczęśliwa. 
Jesteś kobietą diamentową. -przeczytaj. Tam jest wszystko o Fazie Kobiety Diamentowej



12.08.2012

KILKA SPOSOBÓW NA DOŁY

Dla uciekającej najgorsze są doły. Te wielkie jak lej po bombie i te mniejsze. Wracają i wracają. Niby już było dobrze, niby wszystko już wiedziałaś, niby sobie przetłumaczyłaś, niby cieszyłaś się tą nową sobą. Niby tak szybko uciekasz, a tu BACH! Leżysz. Wyć się chce, użalać nad sobą, smutek, tęskność, obezwładniająca niemoc. A już myślałaś, że jesteś zdrowa, że poprzedni dół to był ten ostatni. I czujesz takie rozczarowanie, że jednak radość była przedwczesna, że jednak nie tak to szybko to zdrowienie idzie jakbyś chciała. Przecież tak się starasz, czytasz te książki, robisz mnóstwo notatek, kupiłaś fajny stanik, wyglądasz naprawdę super. Więc dlaczego? Dlaczego gdy przychodzi weekend znów tak źle się czujesz? 

Jak sobie z nimi radzić?

Jeśli boli, czujesz się zrozpaczona i niesamowicie cierpisz - pozwól sobie wypłakać ten ból. Płacz, wyj, rozmazuj gile, zanoś się łkaniem do utraty sił. Pozwól sobie na to chociaż jeden raz. Łzy oczyszczają. Ja miałam z tym problem, nie mogłam płakać i strasznie mnie to męczyło, ale w końcu, no cóż przyznam się - wypiłam może trochę za dużo i tama puściła. Choć nie zalecam nadużywania alkoholu, to przyznam, że dla kogoś kto nie może płakać, taki katalizator jest skuteczny - poczułam wielką ulgę. Trzeba jednak być ostrożną z tym alkoholem, bo w większej ilości zdecydowanie źle wpływa.

Jeśli natomiast  targające Tobą emocje są z gatunku złość, gniew, wściekłość, gdy jesteś przepełniona jadem, gdy masz ochotę kogoś zabić lub mu nabluzgać, to najskuteczniej jest właśnie nabluzgać. Nie jemu. Nadal ZERO KONTAKTU, trzeba znaleźć odosobnione miejsce, żeby nikt Cię nie słyszał i nie widział i puścić wodze. Zdziwisz się jakie znasz przeklony, z jaką łatwością plujesz jadem i żółcią. Krzycz, wydawaj z siebie nieartykułowane dźwięki, pluj, rzucaj mięsem, płacz ze złości, śmiej się szyderczo, skacz, tup nogą, nie powstrzymuj swoich reakcji. Im dłużej nie pozwalałaś sobie odreagować złości, im dłużej tłumiłaś wściekłość, tym bardziej będziesz zdziwiona jaką ulgę przyniesie Ci takie zachowanie.

Jeśli dół powodują uczucia i stany typu lęk, strach, obawa, bezsilność, brak pewności siebie, niska samoocena itp. mogą Ci pomoc afirmacje. Pisz. Napisz tysiąc razy AKCEPTUJĘ SIEBIE, KOCHAM SIEBIE, JESTEM SILNA, DAM RADĘ!!! Lub wymyśl swoje afirmacje, takie które będą akurat Tobie odpowiadały. Powtarzanie afirmacji przynosi rezultaty, ale naprawdę trzeba się do nich przyłożyć. Nie wystarczy raz sobie mruknąć pod nosem "jestem silna" i od razu temu w duchu zaprzeczyć. Trzeba to pisać, mówić głośno i starać się w to wierzyć. Z czasem nasza podświadomość przyjmie to.  Spróbuj to robić systematycznie przez trzy tygodnie rano gdy tylko się obudzisz i wieczorem przed snem. Spróbuj, nawet jeśli w tej chwili nie wierzysz w efekt. Cóż Ci szkodzi spróbować.

Jeśli smęcisz, sama nie wiesz czego chcesz, tęsknisz nie wiadomo za czym, jest Ci byle jak, chce Ci się płakać, do kogoś przytulić, dokuczają Ci wspomnienia, masz ochotę się "sztachnąć", nie umiesz sobie znaleźć miejsca, nie wiesz co masz zrobić ze sobą i z czasem, którego nagle zrobiło się za dużo -  różnego rodzaju wyjścia z koleżankami, imprezy,  pogaduchy przy lampce wina. Tu uwaga - niebezpieczeństwo - nie pijemy za dużo alkoholu, bo gdy się upijemy to prawie na pewno na smutno i to dopiero będzie DÓŁ. Troszkę możemy, ale jeśli obawiamy się, że możemy stracić kontrolę, to lepiej wcale nie pijmy.
Kolejny sposób to wycieczki, spacery, ruch na powietrzu. Najlepiej w towarzystwie. Zmęczyć się, biegać, jeździć na rowerze itp. co lubisz lub chcesz spróbować.
Jeśli nie możesz wyjść gdzieś w realu to pogaduszki przez internet. Nie smęcić, nie biadolić, nie wspominać, nie pomstować (dotyczy rozmów w realu też). Starać się tryskać humorem. Jeśli nie możesz powstrzymać się od powracania do wiadomego tematu, to najlepiej obśmiać. Obśmiać jego, siebie, sytuację. Śmiać się z tego.
Jeśli nie uda Ci się zorganizować towarzystwa, zorganizuj się sama. Przecież na basen możesz pojechać sama. I zmęczyć się pływaniem do utraty sił. Gdy wrócisz do domu taka zmęczona, wypijesz meliskę i zaśniesz jak niemowlę. Albo i bez meliski.
No i  masz swoją listę przyjemności. (Zrobiłaś już ją? Nie? To zrób ją koniecznie.) Wybierz coś i popraw sobie humor. Właśnie po to ona jest. Nie żeby ją mieć, tylko żeby z niej korzystać. Korzystaj.


Teksty umieszczone w tej zakładce są dziełem i własnością Autorki piszącej pod pseudonimem Vena.
Jakiekolwiek kopiowanie, przedrukowywanie i wydawanie bez zgody Autorki jest zabronione.