PRZYSTANEK VENEcja

25.07.2012

Vena żyje w biegu, Vena ma dwie prace, jeszcze niedawno miała trzy, Vena ma dwoje dzieci, co prawda dorosłych, ale wciąż niesamodzielnych, Vena ma dom, dwa psy i kota. I bloga. Vena ma tysiąc spraw dziennie do załatwienia, czasami o czymś zapomina.

Vena wie, że gdy się ucieka, to taki ogrom zajęć jest wskazany by nie zgłupieć psychicznie, a bywa, że konieczny, bo życie zmusza do podejmowania dodatkowych zajęć, by przetrwać finansowo. Ale Vena jest już na innym etapie. Już nie głupieje, gdy nie ma nic do roboty i właśnie odzyskuje płynność finansową, po stratach związanych najpierw z martwym okresem w fazie zombie, a potem ze złą inwestycją w fazie najaktywniejszego uciekania.

Vena postanowiła postawić sobie na blogu przystanek, przy którym będzie się zatrzymywać, zwalniać bieg, odpoczywać, opowiadać lub snuć refleksje. Przystanek VENEcja.

Przyjemności Veny.

Lista, którą sobie spisałam, żeby mieć pod ręką, gdy trzeba pocieszyć, rozpieścić lub utulić  małą Venę wpadającą w dołeczek. Lista nie raz zdała egzamin, do dziś stosuję na przemian pozycje z tej listy. Polecam, każdej uciekającej sporządzenie takiej listy.

Co sprawia mi przyjemność?

Co daje mi szczęście?

Co poprawia mi nastrój?

W jaki sposób odzyskuję siły i energię?

Co sprawia, że się uśmiecham?

Co lubię najbardziej?

Przy czym się relaksuję i uspokajam?

Basen, pływanie, SPA, termy, hydromasaż, bicze wodne, sauna, masaż u rehabilitanta Jasia, pilates, fryzjer, kosmetyczka, maseczka, manicure, pedicure, kawiarnia, dobre ciastko i kawa latte, pizza i piwo, sałatka Cezara, sałatka owocowa, drink mjito, drink caipirinha, lampka koniaku, różowe wino, czekolada, tatar zwłaszcza łososiowy, suszone pomidory w oleju, krówki, batonik bajeczny lub pierrot, lody czekoladowe, kino, teatr, balet, koncert, intuicyjne rysowanie kredkami, czytanie książek, pisanie, sudoku, krzyżówka, scrablle, remik, inne gry z rodziną lub znajomymi, rozmowa, dyskusja, spotkanie z przyjaciółkami, praca – tworzenie projektów, wyszukiwanie motywatorów i afirmacji, zakupy – coś nowego dla mnie, kosmetyk, ciuch, buty, uporządkowanie jakiegoś obszaru, obejrzenie filmu z dziećmi, obejrzenie ważnego meczu w towarzystwie – piwo, chipsy, spacer z dziećmi i psami po lesie, głaskanie kota, słuchanie optymistycznej muzyki, obejrzenie kabaretu, wycieczka, taniec, śpiewanie (choć nie umiem), komedia, kąpiel w wannie z olejkiem lub pianą, wyliczanie marzeń, wymyślenie nowego marzenia….

 26.07.2012

Paul Wilson "Idealna równowaga"
Życie będzie idealne gdy... 

1. poczujesz, że masz do dyspozycji "cały czas świata" - dla swojej rodziny i przyjaciół, na swoje osobiste potrzeby i rozwój;
2. będziesz w stanie osiągnąć więcej, nie pracując ciężej i dłużej;
3. będziesz zmotywowany i zainspirowany;
4. osiągniesz najlepsze rezultaty - bez pośpiechu, presji i w spokoju;
5. będziesz podejmować słuszne decyzje i szybko podnosić się z porażek;
6. życie zyska sens i cel, a ty poczujesz się ważny dla świata;
7. odkryjesz prawdziwy spokój i zadowolenie.

Wczorajsza dyskusja o porządkach i równowadze skłoniła mnie do zamieszczenia tego cytatu. Zrobiłam to po to, by sobie uświadomić do czego dążę. Pośpiech w którym żyję czasami przysłania mi te najważniejsze rzeczy, bo zajmuję się najpilniejszymi, ale niekoniecznie najważniejszymi dla mnie. Ustawienie sobie odpowiednio priorytetów jest dla równowagi sprawą pierwszorzędną.
Ten cytat, niestety, pokazał jak daleka jest jeszcze moja droga do tej równowagi. Wciąż mało czasu dla rodziny i przyjaciół, wciąż dużo pracy niekoniecznie dobrze zorganizowanej, wciąż życie w presji terminów. Właściwie tylko punkt 3 jest spełniony. Jestem pełna motywacji i chęci do działania. Dobrze, że chociaż to :) No i może szósteczka, kocham życie i czuję się ważna, może nie tyle dla świata, co dla siebie, a to już wystarczający powód by żyć :))) Choć może dla świata, albo chociaż dla kilku osób na tym świecie, też jestem trochę ważna :)))


29.07.2012
MASZ PRAWO ODEJŚĆ Z MIEJSCA, KTÓRE CIĘ NISZCZY.

Ten post jest komentarzem do postu Kataliny  OJCIEC CZY DAWCA. 


To, że wybrałam ojca dzieciom jak wybrałam, udało mi się sobie jakoś wytłumaczyć i nie mieć wielkiego poczucia winy. Bo byłam młoda, może nie młodziutka, ale jednak zupełnie niedoświadczona. Byłam zakochana, a w takim stanie człowiek ma na nosie różowe okulary. Widziałam wiele zalet, a pewne istotne wady były niewidoczne lub słabo akcentowane, a to co widziałam, myślałam, że uda mi się zmienić.
Poza tym, uznałam, że wybór biologiczny był prawidłowy, bo dzieci mam wspaniałe, więc sam wybór na dawcę udało mi się usprawiedliwić przed sobą.

Natomiast cały czas nie udaje mi się pozbyć wyrzutów sumienia, że TAK DŁUGO trwało moje podejmowanie decyzji o odejściu. Osiem lat, OSIEM DŁUGICH LAT, od pierwszej myśli o rozwodzie do jego realizacji.
Kochałam, miałam nadzieję, liczyłam na cud, nie chciałam złamać przysięgi, myślałam "inni mają gorzej", myślałam "zostanę świętą, wytrzymam", myślałam "on jest chory, nie mogę go zostawić, kocham go, chcę mu pomóc". Aż na internetowym forum Al-Anon przeczytałam kilka prostych słów "masz prawo odejść z miejsca, które Cię niszczy".

MASZ PRAWO ODEJŚĆ Z MIEJSCA, KTÓRE CIĘ NISZCZY.

Kropka. Masz prawo. MAM PRAWO. Mam prawo zabrać dzieci i odejść tam gdzie będę szczęśliwa, gdzie dzieci nie będą się bały, gdzie nie będzie awantur, poniżania, agresji, niepewności, strachu, gdzie nic nie będzie stało na głowie, gdzie będzie można się beztrosko śmiać, normalnie coś zaplanować i to realizować, a nie żyć jak na zwariowanym lotnisku.
Tak więc, o wiele bardziej wyrzucam sobie fakt własnej bierności, opieszałości w podejmowaniu decyzji, fakt "przetrzymywania" dzieci w niesprzyjających warunkach zbyt długo, niż fakt wyboru takiego ojca - dawcy.
Czy usprawiedliwia mnie brak odpowiedniej wiedzy i świadomości, czy usprawiedliwia mnie współuzależnienie, w które niewątpliwie popadłam? Niczym innym nie umiem się usprawiedliwiać, a te usprawiedliwienia nie zmywają moich wyrzutów sumienia. Mam je wciąż, choć teraz nauczyłam się z nimi żyć, pogodziłam się z tym, że je mam, bo jak napisała 40+ "to pole jest już zaorane" - niczego już nie zmienię w przeszłości i muszę z tym żyć. Pogrążanie się wyrzutami sumienia, już w tej chwili nie ma sensu, trzeba żyć najlepiej jak się umie, mieć z dziećmi jak najlepszy kontakt, pokazywać im, że jednak można godnie żyć nawet po takich przejściach i w ten sposób zrekompensować im tamte grzechy, jakich się względem nich dopuściłam.

Gdy teraz czytam wypowiedzi kobiet, które zastanawiają się uciekać czy nie uciekać z toksycznych związków, chce mi się krzyczeć UCIEKAJ! Wiem jednak, że do takiej decyzji trzeba dojrzeć, każdemu potrzeba czasu na podjęcie takiej decyzji. Jedyne co my tutaj możemy zrobić to pomóc szybciej dojść do samoświadomości.

Jeszcze raz powtórzę zdanie, które mnie uratowało:
MASZ PRAWO ODEJŚĆ Z MIEJSCA, KTÓRE CIĘ NISZCZY

Skorzystaj z tego prawa.

07.08.2012

Czasami ogarnia nas jakaś "niemoc".  Wzięłam to słowo w cudzysłów, bo myślę, że nie powinno ono pojawiać się w naszym słowniku. Wiem i znam to z własnego doświadczenia, że czasami człowiek czuje się zupełnie bezsilny, jednak zawsze jest coś co można zrobić, tym czymś jest wejście w siebie, możesz nazwać to modlitwą, medytacją, skupieniem, wyciszeniem czy jakkolwiek inaczej, a chodzi nie o bezmyślne klepanie pacierzy, mantr czy formułek, a o wyrzucenie z siebie złych myśli i zastąpienie je innymi, oczyszczenie swego umysłu i napełnienie siebie myślami czystymi, dobrymi, jasnymi, pozytywnymi. Napełnienie siebie spokojem i równowagą.

Czy jest możliwe panowanie nad swoimi myślami?

Czy można się tego nauczyć?

Moim zdaniem tak, bo skoro to jest moja głowa, w niej mój mózg, to kto ma nad tym panować, jeśli nie ja?

10.08.2012

Znów dół?

Dla uciekającej najgorsze są doły. Niby już było dobrze, niby wszystko już wiedziałaś, niby sobie przetłumaczyłaś, niby cieszyłaś się tą nową sobą. Niby tak szybko uciekasz, a tu BACH! Leżysz. Wyć się chce, użalać nad sobą, smutek, tęskność, obezwładniająca niemoc. A już myślałaś, że jesteś zdrowa, że poprzedni dół to był ten ostatni. I czujesz takie rozczarowanie, że jednak radość była przedwczesna, że jednak nie tak to szybko to zdrowienie idzie jakbyś chciała. Przecież tak się starasz, czytasz te książki, robisz mnóstwo notatek, kupiłaś fajny stanik, wyglądasz naprawdę super. Więc dlaczego? Dlaczego gdy przychodzi weekend znów tak źle się czujesz?

Kochana, nie pytaj dlaczego. Tak jest i już. Co z tego, że się dowiesz dlaczego, to nie sprawi, że doły przestana się zjawiać. Na pewno jest na to jakieś psychologiczne uzasadnienie. Ja nie jestem psychologiem i nie będę udawać, że wiem dlaczego tak się dzieje. Ja wiem, że tak jest i wiem, że to mija. Faza Powracających Dołów mija. Kiedy? Też Ci tego nie powiem. U jednej szybciej, u drugiej dłużej. Zależy to od wielu czynników. Między innymi od tego jaką masz konstrukcję psychiczną, jak mocno byłaś uzależniona, jak wielką traumę przeżyłaś. Dopóki są doły, to znaczy, że wciąż jesteś w żałobie, a wiadomo, że ludzie różnie przeżywają żałobę, jedni otrząsają się szybciej inni potrzebują więcej czasu.

Co robić by jakoś łatwiej ten dół znieść?
Z mojego doświadczenia wynika, że najgorzej znosi się doły w samotności i bez zajęcia. Na dół trzeba być przygotowaną, by nie dać dołowi dostępu do siebie, nie dać mu wolnego czasu.
A więc różnego rodzaju wyjścia z koleżankami, imprezki,  pogaduchy przy lampce wina. Tu uwaga - niebezpieczeństwo - nie pijemy za dużo alkoholu, bo gdy się upijemy to prawie na pewno na smutno i to dopiero będzie DÓŁ. Troszkę możemy, ale jeśli obawiamy się, że możemy stracić kontrolę, to lepiej wcale nie pijmy.
Kolejny sposób to wycieczki, spacery, ruch na powietrzu. Najlepiej w towarzystwie. Zmęczyć się, biegać, jeździć na rowerze itp. co lubisz lub chcesz spróbować.
Jeśli nie możesz wyjść gdzieś w realu to pogaduszki przez internet. Nie smęcić, nie biadolić, nie wspominać, nie pomstować (dotyczy rozmów w realu też). Starać się tryskać humorem. Jeśli nie możesz powstrzymać się od powracania do wiadomego tematu, to najlepiej obśmiać. Obśmiać jego, siebie, sytuację. Śmiać się z tego. Że to wcale nie śmieszne? Może i nie śmieszne, ale obśmiać można, zapewniam, że można :) Może nie w Fazie Zombie, ale zakładam, że ta faza już za Tobą, więc śmiej się.
Jeśli nie uda Ci się zorganizować towarzystwa, zorganizuj się sama. Przecież na basen możesz pojechać sama. I zmęczyć się pływaniem do utraty sił. Gdy wrócisz do domu taka zmęczona, wypijesz meliskę i zaśniesz jak niemowlę. Albo i bez meliski.
No i  masz swoja listę przyjemności. Wybierz coś i popraw sobie humor. Właśnie po to tę listę sporządziłaś. Nie żeby ją mieć, tylko żeby z niej korzystać. Korzystaj.

12.08.2012

Znów dół? - uzupełnienie

Postanowiłam napisać uzupełnienie do mojego poprzedniego posta I ZNÓW DÓŁ? ponieważ, jak się okazało, może on popchnąć do bardzo niepożądanej rzeczy jaką jest uciekanie od niedobrych emocji, które wymagają "przepracowania", a nie przytłumienia. Dziękuję czujnym Czytelniczkom za zwrócenie uwagi :)

Pośmiać się z koleżanką, zmęczyć na rowerze, zrobić sobie przyjemność z listy lub zastosować inne wspomniane przeze mnie sposoby jest dobrze, gdy smęcisz, sama nie wiesz czego chcesz, tęsknisz nie wiadomo za czym, jest Ci byle jak, chce Ci się płakać, do kogoś przytulić, dokuczają Ci wspomnienia, masz ochotę się "sztachnąć", nie umiesz sobie znaleźć miejsca, nie wiesz co masz zrobić ze sobą i z czasem, którego nagle zrobiło się za dużo.

Jeśli jednak chodzi o coś więcej, gdy pojawia się rozpacz, gdy gniecie Cię ból, dusi żal, szarpie złość lub targają Tobą inne emocje z gatunku tych cięższych, tamte sposoby nie wystarczają, a mogą okazać się nieskuteczne, a nawet szkodliwe.

Są emocje, które musisz z siebie wyrzucić. Nie wolno ich tłumić.

Jeśli boli, czujesz się zrozpaczona i niesamowicie cierpisz - pozwól sobie wypłakać ten ból. Płacz, wyj, rozmazuj gile, zanoś się łkaniem do utraty sił. Pozwól sobie na to chociaż jeden raz. Łzy oczyszczają. Ja miałam z tym problem, nie mogłam płakać i strasznie mnie to męczyło, ale w końcu, no cóż przyznam się - wypiłam może trochę za dużo i tama puściła. Choć nie zalecam nadużywania alkoholu, to przyznam, że dla kogoś kto nie może płakać, taki katalizator jest skuteczny - poczułam wielką ulgę. Trzeba jednak być ostrożną z tym alkoholem, bo w większej ilości zdecydowanie źle wpływa.

Jeśli natomiast  targające Tobą emocje są z gatunku złość, gniew, wściekłość, gdy jesteś przepełniona jadem, gdy masz ochotę kogoś zabić lub mu nabluzgać, to najskuteczniej jest właśnie nabluzgać. Nie jemu. Nadal ZERO KONTAKTU, trzeba znaleźć odosobnione miejsce, żeby nikt Cię nie słyszał i nie widział i puścić wodze. Zdziwisz się jakie znasz przeklony, z jaką łatwością plujesz jadem i żółcią. Krzycz, wydawaj z siebie nieartykułowane dźwięki, pluj, rzucaj mięsem, płacz ze złości, śmiej się szyderczo, skacz, tup nogą, nie powstrzymuj swoich reakcji. Im dłużej nie pozwalałaś sobie odreagować złości, im dłużej tłumiłaś wściekłość, tym bardziej będziesz zdziwiona jaką ulgę przyniesie Ci takie zachowanie.

Jeśli dół powodują uczucia i stany typu lęk, strach, obawa, bezsilność, brak pewności siebie, niska samoocena itp. mogą Ci pomoc afirmacje. Pisz. Napisz tysiąc razy AKCEPTUJĘ SIEBIE, KOCHAM SIEBIE, JESTEM SILNA, DAM RADĘ!!! Lub wymyśl swoje afirmacje, takie które będą akurat Tobie odpowiadały. Powtarzanie afirmacji przynosi rezultaty, ale naprawdę trzeba się do nich przyłożyć. Nie wystarczy raz sobie mruknąć pod nosem "jestem silna" i od razu temu w duchu zaprzeczyć. Trzeba to pisać, mówić głośno i starać się w to wierzyć. Z czasem nasza podświadomość przyjmie to.  Spróbuj to robić systematycznie przez trzy tygodnie rano gdy tylko się obudzisz i wieczorem przed snem. Spróbuj, nawet jeśli w tej chwili nie wierzysz w efekt. Cóż Ci szkodzi spróbować.

Mam nadzieję, że Czytaczki podzielą się swoimi sposobami na doła. Ja opisałam to co mi pomagało, każdej może pomagać coś trochę innego. Dzielmy się.

Poniżej zamieszczam listę emocji ze strony www.zdrowa-dusza.pl
Najpierw trzeba emocję nazwać, a potem odpowiednio ją potraktować, nie zapominając o dojściu do przyczyny jej powstawania - to jest właściwie najważniejsze, ale to już inny temat.

LISTA EMOCJI:

AGRESJA
ANTYPATIA
APATIA
AWERSJA
BEZRADNOŚĆ
BEZSILNOŚĆ
BIERNOŚĆ
BÓL
BRAK
CIERPIENIE
DEPRESJA
DUMA
DYSHONOR
DYSKOMFORT
DYSKRYMINACJA
FRUSTRACJA
FURIA
GNIEW
GORYCZ
GROZA
HAŃBA
IRYTACJA
KONFLIKT WEWNĘTRZNY
KONSTERNACJA
LEKCEWAŻENIE
LEKKOMYŚLNOŚĆ
LENISTWO
LĘK
LITOŚĆ
MARAZM
MELANCHOLIA
MĘKA
NAPIĘCIE
NIECHĘĆ
NIEGRZECZNOŚĆ
NIENAWIŚĆ
NIEŁASKA
NIEMOC
NIESMAK
NUDA
OBRZYDZENIE
OBURZENIE
ODRAZA
ONIEŚMIELENIE
OSZOŁOMIENIE
PANIKA
POGARDA
PONIŻENIE
PARALIŻ
PRZERAŻENIE
PRZYKROŚĆ
ROZCZAROWANIE
ROZDRAŻNIENIE
ROZŻALENIE
SAMOTNOŚĆ
SKRĘPOWANIE
SŁABOŚĆ
SMUTEK
SPIĘCIE
SPRZECIW
STRACH
STRES
SUROWOŚĆ
TRWOGA
UDRĘKA
UPADEK
UPOKORZENIE
WROGOŚĆ
WSTRĘT
WSTYD
WŚCIEKŁOŚĆ
ZDZIWIENIE
ZAKŁAMANIE
ZAKŁOPOTANIE
ZAŁAMANIE
ZAMROCZENIE
ZAWIŚĆ
ZAWSTYDZENIE
ZAWZIĘTOŚĆ
ZAŻENOWANIE
ZDENERWOWANIE
ZDZIWIENIE
ZGORSZENIE
ZGROZA
ZIMNO
ZMIESZANIE
ZNIECHĘCENIE
ZNIECIERPLIWIENIE
ZNIEWAŻENIE
ZNIEWOLENIE
ZOBOJĘTNIENIE
ŻAL

POMIESZANIE EMOCJONALNE
NIEMOC
BRAK WSPARCIA
COŚ ZE MNĄ JEST NIE TAK
NIE ZASŁUGUJĘ NA MIŁOŚĆ
MOŻNA MNĄ PONIEWIERAĆ
POCZUCIE BYCIA BEZWARTOŚCIOWYM
POCZUCIE, ŻE WZBUDZAM KONTROWERSJE
JESTEM DO NICZEGO

POCZUCIE BYCIA:
WYKORZYSTANYM
NIEWAŻNYM
SKOMPROMITOWANYM
POMINIĘTYM
IGNOROWANYM
KONTROLOWANYM
BRUTALNIE POTRAKTOWANYM
ZNIEWAŻONYM
OSZUKANYM 

14.08.2012

Kobiety, które były ofiarami przemocy

Spotkanie na swej drodze damskiego boksera, psychicznego agresora, psychopaty lub innego osobnika o zaburzonej osobowości nie dotyka tylko zwykłych zjadaczek chleba.

Jest to problem także kobiet ze świeczników. Niektóre wychodzą z przemocowych związków, uciekają do przodu, zakładają fundacje, nagłaśniają sprawę przemocy i robią dobrą robotę. Inne tkwią w toksycznych związkach, odchodzą od nich i znów powracają. 

Dziś Onet pokazuje ZNANE KOBIETY, KTÓRE BYŁY OFIARAMI PRZEMOCY W ZWIĄZKU.

Nie jesteśmy znanymi kobietami, ale każda z nas, gdy już poczuje się silniejsza po wyjściu z toksycznego związku, może coś zrobić dla innych kobiet, by zmieniać ich świadomość. Bo tak naprawdę  chodzi o świadomość. O to by kobiety wiedziały, że żadna przemoc nie jest niczym usprawiedliwiona, że kobiety mają prawo do obrony, że nie muszą się wstydzić tego, że są poniżane i bite, bo to nie jest ich wstyd, ani wina.

Jakie najprostsze rzeczy możemy robić, by podnosić tę świadomość, by zmieniać mentalność, by pomagać?

Reagować gdy dzieje się przemoc. Nie musisz czynnie stawać w obronie, ale zawsze możesz zadzwonić na policję. Możesz porozmawiać z osobą doznającą przemocy, wesprzeć ją, powiedzieć, że nie zwariowała, że to nie ona jest winna, upewnić, że ma prawo szukać ratunku, powiedzieć, gdzie może szukać pomocy.

Głosować w  wyborach na kobiety, które w swoich działaniach dążą do równouprawnienia, dla których kwestia kobiet jest bardzo ważna.

Wychowywać dzieci w poszanowaniu praw każdego człowieka bez względu na płeć. Zwracać dzieciom uwagę na karygodność przemocowych zachowań.

Być odważne w wypowiadaniu swojej dezaprobaty dla szowinistycznych stereotypów. 

Nie śmiać się głupich żartów poniżających kobiety, zawstydzać osoby robiące takie żarty, opowiadające takie dowcipy. Stawać po stronie kobiet, gdy w towarzystwie ich partnerzy je upokarzają.


17.08.2012

CREDO OPTYMISTY

"Obiecaj sobie, że:

Będziesz tak silny, że nic nie zmąci Twojego spokoju ducha.
Będziesz rozmawiał o zdrowiu, szczęściu i dobrobycie z każdą osobą,
którą spotkasz.
Postarasz się, żeby każdy Twój przyjaciel poczuł się wyjątkowy.
Będziesz tryskał optymizmem i szukał dobrych stron każdej sytuacji.
Będziesz zawsze myślał o najlepszym, pracował dla najlepszych
i oczekiwał najlepszego.
Będziesz tak samo entuzjastyczny wobec sukcesów innych ludzi, jak
wobec własnych.
Zapomnisz o błędach z przeszłości i skupisz się na tym, co
chcesz osiągnąć w przyszłości.
Zachowasz pogodę ducha bez względu na okoliczności i obdarzysz
uśmiechem każdego, kogo spotkasz na swojej drodze.
Skupisz się na udoskonalaniu siebie tak bardzo, że nie
będziesz miał czasu na krytykowanie innych.
Będziesz zbyt pogodny, żeby się martwić, zbyt szlachetny, żeby
się złościć, zbyt silny, żeby się bać i zbyt szczęśliwy,
żeby myśleć o kłopotach.
Będziesz myślał dobrze o sobie i ogłaszał ten fakt całemu światu -
nie głośnymi słowami, lecz wspaniałymi czynami.
Będziesz żył w przekonaniu, że cały świat jest po Twojej stronie,
jeśli tylko pozostaniesz wierny temu, co jest w Tobie najlepsze."

"Kredo optymisty" po raz pierwszy opublikowane w 1912 roku w
książce Christiana D. Larsona "Your Forces and How to Use Them".

 21.08.2012

                               FLIRT, PRZYGODA, ROMANS, ZWIĄZEK.

Każdy z tych wyrazów określa coś innego, to może być pewna ciągłość i rozwój, ale też może zakończyć się na danym etapie.

Od FLIRTU może się zacząć wszystko. Niezobowiązujące słówka, propozycje –niepropozycje, ulotne obietnice w domyśle, - a może...??? – być może.... Coś bardzo przyjemnego, zdarza się między inteligentną kobietą i inteligentnym mężczyzną, gdy coś na chwilę zaiskrzy, gdy wyobraźnia podsunie wytwór swojej swobody. Może skończyć się na słownej, kokieteryjnej wymianie myśli, które krążą wokół tego co najbardziej istotne w kobiecości i męskości. Może skończyć się na słowach, a może posunąć się dalej, niby przypadkowe dotknięcia, muśnięcia, niezobowiązujące delikatne pocałunki na powitanie i pożegnanie. Może się na tym zakończyć. Ale czasami zdarza się coś dalej.

Flirt + okazja + przyzwolenie = PRZYGODA
Jeden raz, kilka razy w niedługim czasie. Po tym można się rozstać bez większych sercowych „obrażeń”. Jeszcze nie jesteśmy bardzo zaangażowani, każde idzie w swoją stronę mając na koncie mniej lub bardziej miłe wspomnienia. Nic nikomu się nie stało, ot przygoda. (Oczywiście, jeśli jesteśmy w innych stałych związkach, to ktoś jest oszukany i zdradzony, ale, powiedzmy, że w tym momencie w to się nie wgłębiamy.)

Gdy przygoda przestaje być przygodą, nawiązują się głębsze więzi, łączy nas namiętność, chcemy być ze sobą, tęsknimy, myślimy o sobie, myślimy jak spędzić ze sobą jak najwięcej czasu – to ROMANS. Romans może trwać nawet długi czas, ale nie trwa wiecznie. ROMANS NIE TRWA WIECZNIE. Naturalną koleją rzeczy powinien przekształcić się w ZWIĄZEK, ale gdy nie ma ku temu warunków i chęci z obu stron – musi się zakończyć. To nieuniknione. Nadchodzi moment, kiedy ktoś już nie widzi możliwości dalszego rozwoju tego co łączy, mówi, że się ”wypalił”, sytuacja zaczyna męczyć, pojawiają się wątpliwości.

ZWIĄZEK zaczyna się wtedy, kiedy oboje dochodzą do świadomości, że chcą być wyłącznie ze sobą "na dobre i na złe", "na zawsze"... i jest to świadomość wzajemna - ja wiem, że Ty tego chcesz i Ty wiesz że ja tego chcę. Oczywiście z tą „wyłącznością” i z tym „na zawsze„ różnie w życiu się okazuje, ale chodzi o tę intencję i tę wzajemną świadomość, bez tego nie ma związku. Gdy się mówi „tu i teraz”, „sekundka za sekundką, nie myślmy co będzie dalej”, gdy się planuje wspólne sprawy na dwa miesiące, a nie na dwa lata – to jest to romans. Nazwanie tego co jest w odpowiedni sposób, może zaoszczędzić nieporozumień, może zaoszczędzić budzenia nadmiernej nadziei, a w konsekwencji może zaoszczędzić bólu rozczarowania. 

23.08.2012

BAŚŃ O CZASIE

Był piękny, słoneczny dzień, taki piękny, że nic tylko położyć się w trawie i leżeć w niej, wąchać kwiaty, mrużyć oczy od słońca i słuchać śpiewu ptaków… To wszystko robił właśnie Hans, czekając na swoją ukochaną Lisę. Ponieważ wciąż nie nadchodziła, piękno dnia przestało go cieszyć, kwiaty pachnąć, a ptaki śpiewać jak wcześniej. Tak mu jej brakowało…
„Jakbym chciał, żeby Lisa już tu była – pomyślał. – Czas mi się dłuży niemiłosiernie i oddałbym wszystko, żeby biegł szybciej”.
Pomyślał to chyba w złą godzinę, bo w tej samej chwili stanął przed nim mały człowieczek i powiedział:
- Mogę spełnić twoje życzenie, jeśli naprawdę tego chcesz. Zastanów się jednak dobrze.
- Oczywiście, że tego chcę! – wykrzyknął Hans. – Nie mogę się doczekać ukochanej i każda sekunda bez niej nic dla mnie nie znaczy. Jeśli możesz mi pomóc, zrób to! Nie ma takiej ceny, której bym za to nie zapłacił.
- Dobrze więc – powiedział człowieczek. – Weź ten oto guzik i przyszyj go tą złotą igłą i czerwoną nitką do swego kaftana. Kiedy przekręcisz go w prawo i powiesz, w jakim momencie życia chciałbyś być, od razu cię tam przeniesie.
Hans bez wahania wziął przedmioty z ręki człowieczka i zaczął przyszywać guzik do kaftana. Karzełek tylko się zaśmiał i zniknął, gdy młodzieniec urwał nitkę, kończąc pracę. Hans od razu przekręcił guzik w prawo i pomyślał: „Chciałbym, żeby moja ukochana Lisa już była przy mnie”. Ledwie pomyślał, a już dziewczyna rzuciła mu się na szyję. Młodzieniec był tak szczęśliwy, że zapomniał o całym świecie. Jego światem była Lisa. Kiedy więc wieczorem musiała wrócić do domu, zrobiło mu się tak smutno, że nie wiedział, co zrobić. 

Więc pomyślał o cudownym guziku:
„Po co mamy się rozstawać i czekać? Chciałbym, żebyśmy już byli małżeństwem i mogli zamieszkać razem”. I wtem zobaczył przed sobą drogą prowadzącą do domu, po której szedł on świątecznie odziany, a obok niego zza welonu uśmiechała się Lisa.
Któregoś dnia wstał i wyszedł z żoną do ogrodu i sadu, pokazać jej piękne młode drzewa, które niedawno posadził. Gdy je oglądali, uświadomił sobie, że musi czekać kilka lat, aby zaowocowały i żaden z niego gospodarz, gdy nie ma własnych zbiorów. I znów przekręcił guzik… Kiedy zbierał owoce z drzewa, zapragnął mieć dzieci, które mogłyby mu w tym pomóc i znów skorzystał z pomocy guzika. Ledwie pomyślał pragnienie, a już przybiegli do niego synowie i pomogli mu taszczyć skrzynki z jabłkami…
I tak, wypowiadając kolejne życzenia, czas biegł, skakał i galopował, aż ani się obejrzał, a już był stary i słaby. Gdy zobaczył siebie leżącego w łóżku u schyłku życia, i jego piękną Lisę, która teraz była pomarszczoną starowinką patrzącą na niego ze smutkiem, uświadomił sobie, że od tego pięknego słonecznego dnia, kiedy leżał na trawie, czekając na swoją ukochaną, minęło zaledwie kilka dni. Kilka dni! A on przez swoją niecierpliwość przebiegł całe swoje życie! Przeklęty guzik i przeklęta jego niecierpliwość! Rozpłakał się z bezsilności. „Co ja narobiłem?! Gdyby można było odwrócić to wszystko! Gdybym mógł raz jeszcze znaleźć się na tej łące i znów czekać na Lisę! Gdybym dostał jeszcze jedną szansę, nie zmarnowałbym ani chwili…”. Wtem zobaczył raz jeszcze małego człowieczka, który stał koło niego i uśmiechał się złośliwie.
- Widzisz?! – powiedział do niego. – Chciałeś oddać wszystko za ważne momenty życia. Ślub, zbiory, narodziny dzieci… to wszystko ważne, ale to tylko momenty, których jest niewiele w naszym życiu. Życie to nie ważne wydarzenia, ale ulotne chwile i ciągłe czekanie. A czekanie rodzi marzenia. Jeśli przestaniesz czekać i marzyć, i cieszyć się z każdej chwili, przestaniesz żyć. Zapamiętaj to sobie. A teraz przekręć guzik w lewo tak mocno, aż urwie się nitka.
Po tych słowach zniknął. Hans ostatkiem sił zrobił, co mu kazał karzełek i … znów leżał na pięknej łące, w piękny, słoneczny dzień, tak piękny, że nic tylko wąchać kwiaty, mrużyć oczy od słońca i słuchać śpiewu ptaków… I czekać na swoją ukochaną. Hans uśmiechnął się do siebie i pomyślał, że zanim Lisa nadejdzie, może się wydarzyć jeszcze tyle pięknych rzeczy i tyle jeszcze może narodzić się marzeń o ich wspólnej przyszłości. I z uwagą zaczął obserwować ptaka czyszczącego piórka…

Baśń niemiecka za Elżbietą Zarych

Baśń mówi nam o tym, by przeżywać życie ciesząc się każdą chwilą. Odniosłam to także do tych chwil, kiedy trudno się było cieszyć, bo siedziałam w czarnej doopie, każdy powtarzał CZAS, CZAS LECZY RANY, itp, a jedyne o czym ja marzyłam, to, żeby ten czas biegł prędzej, żebym już tę żałobę miała za sobą, żeby już minął ten ból. Ale gdyby tak się stało, ominąłby mnie czas czytania książek, układania puzzli mojego życia, czas rozmów z kobietami, czas uświadamiania sobie mechanizmów, czas dochodzenia do samoświadomości, czas pisania. Wszystko jest potrzebne, wszystko jest po coś. Ten czas dał mi tak wiele, choć nie był to łatwy czas. 
Doceniajmy czas, każdą chwilę, nawet tę w której zaznajemy cierpienia i bólu, bo dzieje się on także po to, byśmy umiały cieszyć się z drobnych radości, które składają się na codzienność, wypełniającej nasz czas. Święta i fajerwerki zdarzają się tylko od czasu do czasu, cieszmy się tym co jest pomiędzy nimi.

Teksty umieszczone w tej zakładce są dziełem i własnością Autorki piszącej pod pseudonimem Vena.
Jakiekolwiek kopiowanie, przedrukowywanie i wydawanie bez zgody Autorki jest zabronione.