SOCJOPATA któż to taki? (KATALINA)

Socjopata któż to taki?

Definicja podana w sposób ludzki.

Socjopata – najogólniej rzecz ujmując, posiada zaburzenia osobowości. Zaburzenia te są zbliżone do psychopatii. Polegają one na nierespektowaniu pewnych reguł, które wiążą się z odpowiednim zachowaniem się w społeczeństwie. Socjopaci nie potrafią się w żaden sposób przystosować do życia wśród ludzi, nie są w stanie przestrzegać ogólnie przyjętych norm – zarówno etycznych jak i prawnych. (Moje własne obserwacje – łamanie norm jest przyjemnością, przynosi radość i poczucie sprawstwa. Czyli, mało, że nie umie przestrzegać, to jeszcze celowo je łamie. Taki egzemplarz miałam „przyjemność” obserwować wiele lat) 
Socjopata, z pozoru, nie różni się od innych. Bardzo często posiada wysoki iloraz inteligencji. Bywa zabawny, wygadany, jest duszą towarzystwa. Dynamiczny, aktywny, pełen życia – na pozór. A tak naprawdę – nudzi się, nie potrafi zrealizować nawet najmarniejszych planów, nie chce mu się, nie warto, nie widzi sensu. W końcu i tak ktoś (TY? JA? ONA?) zrobi to za niego. Zrealizujesz jego plany, a on Cię skrytykuje, że nie dość dobrze, że zrobiłby to lepiej… Znasz to, wiesz…
Tak więc społeczeństwo widzi sympatycznego, energicznego gościa, a w rzeczywistości to pozory – pod tą maską kryje się osoba, które nie posiada sumienia i poczucia odpowiedzialności. Po przekroczeniu, złamaniu panujących zasad nie odczuwa wstydu ani nie poczuwa się do winy za swoje działanie. 
Socjopata nie jest szczery, kłamie i manipuluje innymi dla osiągnięcia swoich celów.
Dlaczego taki jest?
W Polsce bardzo wyraźnie podkreśla się, że nieprzystosowanie do życia społecznego zwane socjopatią jest wynikiem niewłaściwej socjalizacji. Czyli zachowania psychopatyczne wynikające z wychowania są socjopatią. 
To oznacza, że efekt „działalności” psychopaty i socjopaty jest taki sam, etiologia zjawiska – różna. Co oznacza, że psychopatą człowiek się rodzi, socjopatą – staje. Skoro więc mógł się tego „nauczyć”, mógłby, dysponując inteligencją, spróbować „się oduczyć”. Ale nie chce, nie spróbuje. Dlaczego? Bo bycie socjopatą jest wygodne. Z wielu względów. O ile mniej pracy i starań włoży socjopata w każdy układ, związek itp.? Dużo mniej niż człowiek, któremu zależy na efekcie, na dobrych stosunkach międzyludzkich, na opinii, na czystym sumieniu. Nie napracuje się w życiu socjopata z krwi i kości. A żałosne skutki „działań” nie spędzą mu snu z powiek wyrzutami sumienia. Żyje sobie taki leciutko i przyjemnie ślizgając się po życiu, nie doświadczając go prawie wcale. Bo przecież zawsze się biednemu misiaczkowi upiecze.
Z etiologii socjopatii wynika jeszcze coś, co czujemy, podświadomie, przez skórę: otóż, skoro na kształtowanie osobowości socjopatycznej ma wpływ WYŁĄCZNIE środowisko (czyli niewydolna wychowawczo rodzina) , to Twoje przeczucie, że matka Twojego Osobistego Socjopaty jest autorką tego „sukcesu” jest jak najbardziej zgodne z prawdą. Socjopatę ukształtowało środowisko, najbliższe – najbardziej, rodzina – „najbardziejusieńko”. 
Zdarza się, że zachowań socjopatycznych można nabyć wtórnie. To typowa demoralizacja pod wpływem środowiska. Ale ona nie podlega naszym rozważaniom. W końcu miałyśmy do czynienia ze zwykłymi dupkami, a nie jakimiś rasowymi przestępcami. Nasze doświadczenia dotyczą „lepszej” sfery socjopatów. Tych niewytatuowanych, nie mówiących grypserą, z tytułami magistrów (albo lepiej), czytających książki (tytuły i recenzje), chodzących do opery (pospać), uwielbiających balet (chociaż, tak właściwie to nie akceptują facetów w rajtuzach), bywających w świecie, mówiących językami. „Socjopata z klasą”. Taki był moim (i Twoim?) udziałem.


 

23.07.2012r.

Dzisiaj przy straganiku z warzywami dopadło mnie życie.Wieść gminna.

Nad ranem, w sąsiedztwie, pan zadźgał nożem panią na oczach czworga dzieci.

On na przepustce z więzienia (odbywał wyrok za znęcanie się nad rodziną), ona wyprosiła tę jego  przepustkę u „służb”.

Takie chodzą słuchy, pogłoski, nie wiem czy są to informacje, ale… 

Ktoś zarzuca nam promowanie feministycznych „pierdółek”. Ktoś nie wie, że informacja o sposobach radzenia sobie z przemocą domową może uratować życie.

Cóż to jest przemoc w rodzinie?

Jest to działanie:

- intencjonalne i skierowane przeciwko innym członkom rodziny. Przemoc jest zamierzonym działaniem, lub jego zaniechaniem, mającym na celu przejęcie całkowitej kontroli nad ofiarami;

- naruszające prawa i dobra osobiste ofiar (prawo do nietykalności fizycznej, godności, szacunku);

- wykorzystujące wyraźną asymetrię sił;

- powodujące ból i cierpienie (sprawca naraża życie i zdrowie ofiar na poważne szkody co powoduje, że ofiary mają mniejszą zdolność do samoobrony).

Asymetria sił to dysproporcje wynikające z:

- wieku -  (relacja dziecko – dorosły, staruszek-dorosły);

- płci (mężczyzna – kobieta);

- stanu zdrowia;

- oraz wielu różnych zależności np. kto dysponuje budżetem domowym.



Przemoc w rodzinie może mieć najróżniejsze oblicza, niekoniecznie jej skutkami są sińce i zadrapania.

1.Przemoc fizyczna -  jest to wszelkiego rodzaju bezpośrednie działanie z użyciem siły, którego rezultatem jest nieprzypadkowe zranienie np. popychanie, obezwładnianie, policzkowanie, szczypanie, kopanie, duszenie, bicie otwartą ręką, pięścią lub przedmiotami, oblewanie wrzątkiem lub substancjami żrącymi, użycie broni, itp.

2.Przemoc psychiczna -  jest to działanie prowadzące do zniszczenia pozytywnego obrazu własnej osoby np. : wyśmiewanie, poniżanie, upokarzanie, zawstydzenie, narzucanie własnych poglądów, ciągłe krytykowanie, kontrolowanie, ograniczanie kontaktów, stosowanie gróźb, szantażowanie.

3.Przemoc seksualna -  jest to wymuszanie różnego rodzaju niechcianych zachowań w celu zaspokojenia potrzeb seksualnych sprawcy np. nieakceptowane pieszczoty, praktyki seksualne, seks z osobami trzecimi, sadystyczne formy współżycia, krytykowanie zachowań seksualnych .

4.Przemoc ekonomiczna -  jest to działanie mające na celu całkowite uzależnienie finansowe ofiary od sprawcy np. odbieranie zarobionych pieniędzy, uniemożliwienie podjęcia pracy, niezaspokajanie podstawowych potrzeb rodziny, okradanie, zaciąganie kredytów i zmuszanie do zaciągania pożyczek wbrew woli współmałżonka.

Ponieważ jesteśmy tutaj, mam prawo mniemać, że któryś z punktów był (jest?) nam bliski. Że mamy osobiste doświadczenia w tej kwestii.

Ja akurat mogę wiele powiedzieć o 2+4 w najczystszej formie. W układzie doskonale uzupełniającym się, wspierającym, dopełniającym. 

I wiem, ze należy się bronić przed najmniejszym sygnałem o pojawiającej się dysproporcji, że trzeba walczyć o swoje prawa i nie poddawać się. Nie ma ŻADNEGO powodu, żeby być poddanym. Skoro ktoś próbuje ustawić Cię w takiej roli, to znaczy, że masz do czynienia z socjopatą.

Trwająca latami przemoc prowadzi finalnie do tragedii takich jak ta, o której mówi dzisiaj cała dzielnica.  Nie ulegaj - walcz.